چکیده:
انسان همواره به توسعه، که لازمه‌ی آن استفاده از منابع طبیعی است، نیازمند بوده و بر این اساس سیمای طبیعت به‌ویژه زمین را با ایجاد سکونت‌گاه، توسعه حمل و نقل، نابودی جنگل‌ها و مراتع، فعالیت‌های کشاورزی و صنعتی، بهره‌برداری از معادن، تغییر مسیر رودخانه‌ها و احداث سد، تغییر داده است. از طرفی افزایش جمعیت، پیشرفت فناوری و در نتیجه گسترش فرهنگ مصرف و به‌دنبال آن نیاز بشر، میل او را به درگیری، نزاع و استفاده بیشتر از منابع طبیعی و انرژی و در نتیجه تخریب محیط زیست را بیشتر نموده است. گرم شدن کره زمین، کاهش ضخامت لایه ازن، ریزش نزولات اسیدی، آلودگی هوا، آلودگی شیمیایی آب و مواد غذایی، نابودی و کاهش تنوع زیستی، حوادث هسته‌ای، انفجار، سوانح و حوادث هوایی، ریلی و جاده‌ای، بیماری‌های واگیردار و بالاخره تغییرات آب و هوا، نمونه‌هایی از این بلایا هستند. به‌دلیل عدم آگاهی و زیاده‌خواهی بشر، ابعاد حوادث گسترده شده که علی‌رغم دسترسی به فناوری پیشرفته و حجم زیاد اطلاعات، مقابله با آنها بسیار مشکل شده است.